Jacobus Adrianus Hubertus Maria Poulus

Op 25 december 1948 1e Kerstdag waren we in opmars van Blitar naar Kediri. Om ongeveer 3 uur stond de colone opgesteld om de stad Kediri binnen te rijden.

Langs een andere route had een colonne voor ons de stad een paar uur tevoren reeds genomen, maar wij moesten ons toch op enige tegenstand voorbereiden. De carrier van Koos reed voor de mijne en voor hem reed nog een carrier en daarvoor enige tanks en gevechtswagens. Op een geven moment aan de rand van de stad moesten wij links afslaan. Toen de carrier van Koos deze bocht langzaam nam en daar even op stilstond, hoorden wij een geweldige knal en onmiddellijk daarna zag ik dat de carrier voor mij op een mijn was gereden. Koos zat links achterin en was eruit geslingerd. De drie anderen waren praktisch ongedeerd. Tevens werden wij beschoten. Ik was onmiddellijk bij Koos. Hij was buiten bewustzijn en had verschillende verwondingen. Een hospitaal soldaat bracht de meest dringende verbanden aan en de rode kruis wagen werd direct naar voren gehaald. Daar er in onze colonne geen aalmoezenier aanwezig was heeft de brigade dominee hem de oefening van berouw voorgebeden. In de rode kruis wagen is Koos toen direct vervoerd naar Kediri. Onderweg is Koos rustig en zonder nog bij kennis te komen gestorven om ongeveer 4 uur. In Kediri heeft de aalmoezenier der Grenadiers Pater Bijloos hem nog het Heilige Oliesel toegediend.

Op 2e Kerstdag om 12 uur 's middags is Koos onder aanwezigheid van het hele peloton zo plechtig mogelijk begraven. Deze begraafplaats is voorlopig. Later zal Koos plechtig overgebracht worden naar een militair Ereveld. Aalmoezenier Bijloos heeft eerst een requiemmis gelezen. Waarbij het hele peloton aanwezig was. Daarna is Koos onder militair eerbetoon door al zijn makkers grafwaarts gedragen en begraven.

De besten van ons worden steeds vroeg weggerukt. Zo is het ook met Koos die ik steeds heb gekend als een eerlijke prettige stille jongen open en goed katholiek. 1e luitenant C. van der Kun. Bron: brief van 28 december 1948 van luitenant van der Kun aan de ouders van Koos.

Tijdens zijn verblijf in Nederlands-Indië schreef Koos bijna elke week een brief naar huis. Soms schreef hij meerdere brieven per week. Ook andere familieleden ontvingen brieven van Koos. Deze brieven gaven uiting van een positieve instelling en een positief wereldbeeld van Koos. Hij had het eigenlijk best naar zijn zin in Nederlands-Indië. Koos was vol lof over zijn medesoldaten. Zijn kameraden. Ook over het Indische eten is Koos te spreken nasi goreng vindt hij erg lekker. Als chauffeur van een carrier maakt hij veel veldtochten. In zijn brieven beschrijft Koos de prachtige natuur van het land. De bloemen en planten van Indië vindt hij erg mooi. Er zijn ook minder leuke zaken te melden. Zoals de warmte, de regen en het dikwijls weinig te doen hebben. Maar Koos beschrijft deze zaken als feiten, niet om erover te zeuren. Hij geeft er ook altijd een positieve draai aan. De regen is vervelend maar geeft ook koelte.

Koos maakt veel foto's. De negatieven stuurt hij naar huis met het verzoek de foto's op te sturen. Ook voor zijn medesoldaten. Na 1e Kerstdag 1948 is het afgelopen met de brieven van Koos uit Indië. Koos rijdt die dag met zijn carrier op een mijn. Wat een verschrikkelijk nieuws krijgen zijn ouders op leeftijd en zijn 6 broers en zussen. Hun jongste zoon en broer kwam nooit meer thuis.